Við alsystur ásamt þremur dömum skelltum okkur á Footloose í kvöld og var það ágæt skemmtun. Það gerist endrumnær þegar ég fer á slíkar sýningar að ég vænti góðs show, þið vitið skemmtun í hæstu gæðum. Sýningin var afbragð, vel upp sett, vel leikin, ágætur söngur og...ágætur dans.
Þar sem footloose er frá 9. áratugnum (Kevin Bacon, eighties stuð...manstu?), eða myndin kom út árið 1984 (fletti þessu upp á google, nei ég vissi ekki nákvæmlega hvenær) þá er dansinn og tónlistin ættuð frá þeim tíma. Og fyrir ykkur sem munið ekki þá var djassballet (old school) það vinsælasta dansformið.
Sem ég var að horfa á sýninguna kom þessi kennd sem svo oft kemur hjá mér á svona sýningum að eitthvað vantaði, ég var ekki alveg fullkomlega sátt við dansinn. Kannski er það bara frekja í mér að vilja fá það besta úr því fólki sem er að sýna. Ekki það að þau voru ekki frábær, heldur voru í sýningunni mjög svo frambærilegir dansarar sem að mínu mati gátu miklu meira. Ég fór að velta því fyrir mér hvort dansmenning hér á landi er orðin of stirð eða að eitt form sé meira ríkjandi en annað?
Á Íslandi er ekki mikill markaður fyrir dansara, hér er bara einn atvinnuflokkur og hans stíll er fremur einhliða. Og ef menn eru ekki í "klíkunni", eða inni hjá einhverjum háttvirtum skóla er maður bara áhugamaður og tekur skítajobbin. Kannski ekki skítajobbin, en svona það sem er ekki nógu fínt fyrir fína liðið.
Það hefur loðið við listsköpun allri hér á landi að menn þurfa að vera sem mest frumlegir, að verkið meini eitthvað og stíllinn á því sé fremur módernískur en hitt. T.d. væri hrikalega korní ef þjóðdansar kæmust í tísku, þvílík hugmynd! Þjóðdansar! (sagt í háði) Og í kveld fór ég að hugsa til þess, sem ég sat í sæti 25 á 6. bekk í Borgarleikhúsinu, hvort módernisminn væri búinn að tröllríða öllu í dansformi.
Á sviðinu voru þrjár stúlkur sem ég vissi að höfðu æft djassballet frá blautu barnsbeini og voru því fyrst og fremst þjálfaðar í þeim stíl en ekki klassískum ballet, modern eða þar eftir kolli. Dansarnir voru flottir, en ég saknaði gamla jassballetsins...splitstökkin, spörkin, hendurnar og allt það. Reyndar veit ég til þess að höfundurinn er erlendur, sænskur held ég, og gæti það haft áhrif. En samt!
Auðvitað finnst mér gaman að verkum sem reyna að lýsa samtímanum, liðnum tímum o.fl. með þeim straumum og stefnum sem eru í hæstu hæðum í dag. Mér finnst t.d. mjög gaman að vita til þess hvað margir leikstjórar leita til dansara og danshöfunda til þess að láta þá semja fyrir sig hreyfingar leikara í leikritum. Þar ber hæst að nefna Láru Stefánsdóttur, hún er frábær á sínu sviði og ótrúlega flottur höfundur. En mér finnst líka að þegar settar eru upp sýningar eins og footloose, þá eigi allt að vera í takt við þann tíðaranda sem leikritið býður upp á. Búningarnir voru t.d. flottir, þó svo að nútímatískan var fremur áberandi skipti það engu máli því hún er nú ansi lík þeirri tísku þess tíma sem verkið er frá.
En jæja nóg í bili..meira um dans á næstunni því ég hef meira um þetta að segja. Hef bætt betri helmingnum af mér inn á listann, en hann er byrjaður að blogga!! Tók nokkra út, en bætti einnig við Rutslu miðaldabókmenntafræðingi to be.